غزل                                                                                                                  

 تا مستی از وصال ِ تو دارد ، خوشا دلم                                                                                                     

متن فرجامین

از مهر توست گر که ز شادی لبالبم؛
.وز خنده هیچگاه نگردد جدا لبم

،زیبایی ی جهان زندم بوسه بر دهان
.وقتی شود به گفتن ِ نام ِ تو وا لبم

!یار ِ تو شد نگار تو، در جوشش آ، دلم
!بنگر دهان ِ دوست و در کوشش آ، لبم

،از بوسه ناب تر نگساریده ام شراب
.زان دم که گشت با لب ِ تو آشنا لبم

تا مستی از وصال ِ تو دارد ، خوشا دلم؛
.تا بوسه از لب ِ تو گسارد، خوشا لبم

،بر پوست ِ برهنه ی تو برکه ی حریر
.ماهی وش ست،بوسه زنان، در شنا لبم

:ماهی به بوسه سیر نگردد ز آب ِ خویش
.یعنی که از تو کام نسازد روا لبم

:کار ِ لبم به بوسه زدن می کند نگاه
.وقتی که بر تنت نزنم بوسه با لبم

:سر تا به پا لطافت ِ گل داری و پرند
.می بینم این، و لیک نه با چشم، با لبم

،پر نوش و پر شکوفه، یکی گلسرا تنت
.زنبور نوشخواره ی این گلسرا لبم

:کندویی از عسل به دهان دارم از غزل
.زیرا ربوده از لب ِ تو بوسه ها لبم

شانزدهم مارس ۱۹۹۵
بیدر کجای لندن