سرودِ پرچم
اسماعیل خویی
• از سه رنگِ تو، سبز و سرخ و سپید،
دشتِ ایران همیشه گلشنِ ماست.
آینه دارِ شیر و خورشیدت
دلِ بی باک و جانِ روشنِ ماست. …
پنج‌شنبه ۱۲ آذر ۱٣٨٨ – ٣ دسامبر ۲۰۰۹
ای یگانه نمادِ میهنِ من!
معنی ی ماندگارِ بودنِ من!
ای خجسته نشانگرِ ایران!
دلِ دل، جانِ جانیِ و منِ من.
از سه رنگِ تو، سبز و سرخ و سپید،
دشتِ ایران همیشه گلشنِ ماست.
آینه دارِ شیر و خورشیدت
دلِ بی باک و جانِ روشنِ ماست.
سُرخ ات از مهر و داد می گوید.
سبزت آرد پیام آبادی.
و سپیدت نشانه ی خرد است
که برد راه مان به آزادی.
زیر چتر یگانگی بخش ات
هر کسی خانه دارد ایرانی ست.
دور باد از همه قلمروِ تو
هر چه درد و دروغ و ویرانی ست.
مانده ای و بمان ،
ای خجسته نماد!
ای پیام خوش ات
مهر و شادی و داد!
زیر چتر تو بارِ دگر
کاوه بندد میان.
مانده ای و بمان،
یادگارِ کیان!
یازدهم فروردین هزارو سی صدو هشتاد و هشت،
بیدرکجای لندن