همین که آب مایه ی نوشینِ زندگی ست،
وَ هم کُشنده و هم درمانگر است؛
همین که باد،
اگر تُند وزد،
ویرانگر است،
وگر نسیم شود، مهربانِ ناپیدایی ست
که می نوازد؛
همین که آتش هم گرم می کند،
هم می سوزد،
هم می فروزد،
هم می گدازد؛
همین که خاک ما را می آوَرَد،
و می بَرَد:
مگر همین ها بس نیست
تا گونه های رنگ رنگ گیاهی باشند؛
و جانورانِ گوناگون نیز،
از ماه تا به ماهی،باشند:
هر یک به گونه ای
با دیگران در پیوند
و سودمند؟
امّا ،در این میان،
شما چرا هستید؟!
و بود و سودتان در چیست:
با آن عبای مُضحک و دستارِ خنده دار؟!
هجدهم اردیبهشت ۱۳۹۶،
بیدرکجای لندن